ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η Κατερίνα Βασιλάκου γεννήθηκε το 1941 στην Αιδηψό. Σε ηλικία δύο χρόνων ήρθε στην Αθήνα. Aποφοίτησε από το Εθνικό Θέατρο της Αθήνας και οι πρώτοι της ρόλοι ήταν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, συνολικά 14 πρωταγωνιστικοί ρόλοι. Ανάμεσα σε αυτούς η Βιόλα στη Δωδέκατη Νύχτα του Σαίξπηρ, Νίνα στο Γλάρο, στον Οθέλλο και στον Αρχοντοχωριάτη.

Στην Αθήνα συνεργάστηκε με τους περισσότερους θιάσους όπως της Αννας Συνοδινού, της Έλλης Λαμπέτη, της Χριστίνας Σίλβα, του Κώστα Καρρά, της Καρέζη και του Καζάκου, της Ξένιας Καλογεροπούλου κλπ. Η συνάντησή της με τον ηθοποιό Θανάση Μυλωνά αποδεικνύεται η πιο σημαντική όχι μόνο για την επαγγελματική της σταδιοδρομία αλλά και για τη ζωή της.

Παντρεύεται με το Θανάση Μυλωνά και για 15 χρόνια ανεβάζουν έργα όπως την Αννα Φρανκ, τους Μικροαστούς του Γκόργκι, το Γεύση από Μέλι, τη Στρίγγλα που Έγινε Αρνάκι. Μετά το θάνατο του Θανάση Μυλωνά, μόνη της πλέον, η Κατερίνα Βασιλάκου ιδρύει το θέατρο «Πανελλήνιο», στο οποίο με τη συμπαράσταση του Μίνου Βολανάκη παρουσιάζει κατ' αρχήν ένα φεστιβάλ Πίντερ.

Παράλληλα με τις παραστάσεις, ο χώρος φιλοξενεί τα επόμενα χρόνια συζητήσεις, διαλέξεις κ.ά. Ομως, ύστερα από πολύμηνη διαμάχη με τους ιδιοκτήτες του χώρου, η Βασιλάκου θα χάσει κάποια στιγμή το θέατρο. Οχι όμως και το κουράγιο της: το θέατρο «Βασιλάκου» μεταφέρθηκε στον Κεραμεικό, παρουσιάζοντας τις «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Λακλό που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα της. Παράλληλα με τη θεατρική της παρουσία, η Κατερίνα Βασιλάκου είχε έντονη παρουσία στο ελληνικό σινεμά. Την πρώτη της εμφάνιση το 1960 στο σινεμά, με την ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά», ακολούθησαν άλλες 50 ταινίες, με ρόλους στο πλευρό συχνότερα του Νίκου Ξανθόπουλου αλλά και ηθοποιών όπως ο Κατράκης, ο Αυλωνίτης, ο Μακρής κ.ά. Είχε πρωταγωνιστήσει και σε αρκετά τηλεοπτικά σίριαλ. Και στο ραδιόφωνο όμως και όχι μόνον έλαβε μέρος σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα, αλλά είχε επί χρόνια, δική της εκπομπή στην οποία έγραφε και παρουσίαζε τα κείμενα.

Η Κατερίνα Βασιλάκου άφησε την τελευταία της πνοή στις 4 Ιουλίου του 2001 στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν».



http://www.servitoros.gr/prosopa/view1.php/5/47/

ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1899 και πέθανε στην Αθήνα το 1975. Υπήρξε ηθοποιός του

θεάτρου και του κινηματογράφου. Στη αρχή της καριέρας του, ευδοκίμησε ως τενόρος της ελληνικής οπερέτας, μετά την παρακμή της όμως, μετεπήδησε στην επιθεώρηση.

Διαθέτοντας μια θαυμάσια φωνή, έπλασε τον τύπο του μεθύστακα που στα νούμερά του κατέληγε να τραγουδάει καντάδες. Ο τύπος του μεθύστακα, του λαϊκού ανθρώπου που πίνει για να ξεχνά τους καημούς και τα βάσανα του κόσμου, προϋπήρχε ως παράδοση στο είδος αλλά ο Μακρής του έδωσε βάθος και κοινωνική καταγωγή.

Τον εμπλούτισε με τα σημαντικά χαρακτηρολογικά μοτίβα του γκρινιάρη, του πικραμένου, του αγανακτισμένου λαϊκού ανθρώπου, που με το κρασί ισορροπεί μέσα στον ανισόρροπο κόσμο μας. Ως το θάνατό του έντυσε τον τύπο αυτό με ποικίλματα και τον κωδικοποίησε στον κινηματογράφο στην ταινία του Γ. Τζαβέλλα «Ο μεθύστακας».







Στον κινηματογράφο διέπλασε και έναν αμέθυστο τύπο αλλά κοινωνικά και ψυχολογικά παράλληλο, το συντηρητικό πατέρα, το φιλάργυρο γρουσούζη και «ανάποδο» γέροντα, που όμως στο βάθος είναι αγαθός και ευαίσθητος και βρίσκει το προσωπείο του γκρινιάρη και του απρόσιτου ως άμυνα για να επιβιώσει. Οι σημαντικότερες ταινίες του Μακρή είναι «Ο μεθύστακας», «Το αμαξάκι», «Ο γρουσούζης», «Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλλήκαρα», «Η θεία από το Σικάγο», «Η κάλπικη λίρα». Ηθοποιός σπάνιου ήθους και υψηλής επαγελματικής συνείδησης, ο Μακρής σφράγισε με την υποκριτική του λιτότητα την επιθεώρηση και με τη στερεότητά του το σινεμά.


http://www.servitoros.gr/prosopa/view1.php/5/48/